Bijen

Bij thuiskomst wilde Frank me “even” wat laten zien. Er bleken twee zwermen bijen of wespen om ons huis te bivakkeren. Eentje in een boom, de ander in een gat in de muur bij de keuken. Dat eerste was niet zo erg, maar de beesten uit de keuken bleken zich ook naar Christans kamer boven te verplaatsen. Daar moest dus iets aan gedaan worden, en wel snel.

Omdat we niet wisten wat voor beesten het waren, heb ik eerst een verdelgingsbedrijf gebeld. Die wist me te vertellen dat het waarschijnlijk om bijen zou gaan en niet om wespen. En bijen mogen ze niet verdelgen, die zijn beschermd. Duidelijk, maar wat nu? Hij raadde me aan om een imker te zoeken – saillant detail: dit moet allemaal in het Duits dat ik best aardig beheers maar de vaktermen over insectenbestrijding zijn me niet bekend. Waar vind je die nou weer? Telefoonboek erbij gepakt en ik vond 3 nummers, helaas allemaal wel nogal een aardig eindje weg. Toch maar gebeld. Nummer 1 (de dichtstbijzijnde) nam niet op. Fijn. Nummer 2 gebeld. Er nam een mevrouw op. Die vond het wel ver weg. Ze wist echter nog wel een paar andere imkers. De eerste daarvan was nummer 1 die dus niet opnam. Vervolgens kwam ze op de proppen met iemand hier in het dorp. Het telefoonnummer had ze ook. Nummer gebeld. Nam niet op. Snel overleg met Frank: we besluiten er langs te rijden want het is mooi weer en wie weet zit de man wel buiten. We hebben geluk: hij zit inderdaad buiten. Het is een oude man, versierd met een prachtige wond en een pleister boven zijn oog. We leggen uit wat er aan de hand is – en hij denkt dat het om wespen gaat. Maar gelukkig is hij wel bereid om te komen kijken. Hij pakt wat spullen en rijdt achter ons aan. Bij de keuken gekomen lijkt de zwerm het gat te hebben verlaten. Alleen zwermen ze nu om de kasten van de rolluiken. De imker raadt ons aan de luiken te laten zakken, dan kunnen ze er niet in. Eén geluk: het zijn bijen en hij is wel geïnteresseerd. We lopen de tuin in naar de andere zwerm in de boom: één grote klont

 

Dat zijn ook bijen en hij wil ze wel vangen. Hij rijdt naar huis om spullen te halen en wij gaan naar de buren om een geschikte trap. Christan met de korf waar de bijen straks in moeten.

 

Inspectie van de zwerm. Die hangt aan een tak en er zal wat omheen gesnoeid moeten worden. Jammer van de pruimen maar we hebben toch liever geen bijen en geen pruimen dan wel bijen en wel pruimen.

Om zo’n zwerm te vangen heb je nodig: – 1 imker – 1 vrijwilliger – 1 trap – 1 snoeischaar – 1 deken – 1 korf

De vrijwilliger is aangewezen en wordt aangekleed.

 

De imker snoeit een aantal takken weg. Hij spuit de zwerm eerst nat, dan blijven ze rustiger zitten

 

Hij snoeit en passant ook te vroeg een tak waaraan de zwerm hangt. De lucht is ineens vol bijen.

Bijen plus korf zijn op de begane grond aangekomen.

 

Na wat voorzichtig schudden (klop klop – BAF!) liggen de meeste bijen in de korf

 

Korf omkeren, en dan zit hopelijk de koningin in de mand. Als die erin zit, zullen de andere bijen zich daar ook in vestigen

 

Op de buitenkant van de korf vormt zich een bijenlaag – een goed teken.

Nu kan ik wat dichterbij komen

Na een poosje zat er nog een klontje bijen op de ladder. Ladder platleggen, bijen eraf schudden en nu moeten ze de korf wel kunnen vinden.

We blijven nog een poosje met de imker praten – hij blijkt een import-Hollander te zijn, althans, zijn opa was dat. Hij spreekt nog heel behoorlijk Nederlands al is het met een zwaar accent. Na een tijdje gaan we nog even kijken en hij constateert tevreden dat de zwerm al rustiger wordt – wij zien dat nog niet zo. Morgenochtend vroeg komt hij terug om de hele korf in de deken te pakken en mee te nemen naar huis.