Geen categorie – Onze Bauernhof

Het lezen van onze Amerikaanse avonturen

Ons weblog zet standaard de nieuwste berichten bovenaan. Maar als je onze belevenissen in Amerika wilt lezen dan is het natuurlijk leuker om bij het begin te beginnen. Klik hiervoor in de balk rechtsboven op het knopje “Amerika” en je kunt ons reisverslag van het begin tot het eind lezen. Veel plezier.

En weer thuis

Op vrijdagmorgen moesten we toch alweer vroeg weg. Huurauto inleveren, Christan terugvinden die door het gezin waar hij logeerde is teruggebracht, koffer inleveren, die uiteraard weer te zwaar was en langs de controle. We zijn deze dingen intussen wel gewend.

Dan een vlucht van Chicago naar New York (met gratis drankje) en in New York gelijk in het vliegtuig naar Amsterdam. Daar hadden we een compleet entertainment-system voor ons neus waar we konden kiezen uit diverse films en series. Ik vrees dat de mensen om ons heen het niet leuk vonden dat Christan en ik naar Pinguins of Madagascar gingen kijken want het was een erg leuke film en we hebben veel gelachen.

Aangezien onze koffer in New York automatisch van vliegtuig 1 naar vliegtuig 2 ging hadden we grote twijfel of we deze ooit nog terug zouden zien. Maar zowaar, op een gegeven moment rolde hij op de band en konden we onze auto op gaan halen en naar huis.

Het is best vreemd dat je op vrijdagmorgen vertrekt, een halve dag vliegt en dan op zaterdagmorgen aankomt, maar dat komt uiteraard door het tijdsverschil. We hebben niet toegegeven aan een jetlag en zijn een paar uur naar bed gegaan en ’s avonds weer op de normale tijd naar bed. En zo was een fantastische en onvergetelijke vakantie weer ten einde..

Gerald Ford

Gerald Ford, de 38ste president van de USA is afkomstig uit Grand Rapids. Vandaar dat er een museum ter ere van hem is, waar hij en zijn vrouw ook begraven zijn. In het museum zijn zeer veel zaken te zien uit de tijd dat hij president was en dat waren onze kinderjaren en dus is er veel te zien wat we nog kennen en uiteraard ook veel wat we nog niet wisten. Als je er in de buurt bent zou ik er zeker langsgaan.

Hierna zijn we nog bij een kringloopwinkel geweest. Alhoewel we vanwege het gewicht niets mee konden nemen zijn we er toch binnengegaan. We bezoeken graag kringloopwinkels en rommelmarkten en we wilden wel eens zien wat ze hier verkochten.

Hierna zijn we nog een ijsje gaan eten bij een ijs-drive-in. Ze zeggen wel eens dat alles groter is in de USA en dat was met dit ijs zeker zo. Renée kreeg het niet eens op en softijs met smaakjes had ik ook nog nooit gezien.

’s Avonds nog een wandelingetje gemaakt en gegeten bij een zeer goed eet-café. En morgen, terug naar huis.. Maar na 4 weken is dat misschien ook wel goed.. 🙂

Familiebezoek

Ik heb verre familie in de States. Een neef van mijn moeder. Hij is met zijn vrouw een paar jaar geleden in Nederland geweest en heeft ons toen ook bezocht. Toen we onze reis planden leek het me ook wel leuk om hun te gaan bezoeken en we waren welkom. Om naar hen toe te gaan hebben we een auto gehuurd. We halen deze op en het is wederom een Prius.. Nu echter een wat ouder model (20.000 mijl op de teller, dus niet echt oud) en deze blijkt ook wat kleiner te zijn. Daarbij is de automaat wat ingewikkelder, de automaat in de nieuwe modellen heeft gewoon een voor- en achteruit en deze heeft wel 5 of 6 standen. Maar goed, het heeft 4 wielen en een motor en dus kan ik ermee rijden.. 🙂

We moeten naar een plaatje in de buurt van Grand Rapids. Dat ligt aan Lake Michigan. Chicago ook, dat ligt aan de andere kant. Dat meer is echter ruim 500 kilometer lang en 200 kilometer breed dus het is best nog wel een pittig eindje. We moeten onderlangs, een stukje door Iniana en dan Michigan in. De omgeving is heel erg groen en waar we rijden is het vlak ook. En waardoor het komt weet ik niet maar het best wel wat op Nederland. Nu zijn we wat groen betreft niet veel gewend de laatste weken want het zuiden van de USA heeft veel woestijn en daar groeien nu eenmaal niet veel bomen. De ontvangst is allerhartelijkst. Ze blijken op een condominium te wonen. Wij kenden het niet, maar het blijkt dat de grond en omgeving eigendom zijn van een soort vereniging van eigenaren (zo omschrijf ik het maar even) terwijl de huizen in eigendom zijn. Veel dingen worden dan ook centraal gedaan, zoals bijvoorbeeld het onderhoud van de tuinen en ook het beplanten ervan. Het ziet er allemaal wel prachtig uit, maar een boom in je tuin planten of je huis groen schilderen mag dus niet. En schuttingen kennen ze er ook niet, als je in je tuin zit en je buren ook, zitten ze dus 3 meter bij je vandaan. Schuttingen kennen ze trouwens vrijwel niet in de USA. Wij hebben ze tenminste niet gezien. In de binnensteden is dat overigens waarschijnlijk wel anders, maar daar zijn we niet erg geweest.

Wij wilden zeker de plaats Holland bezoeken dus dat is het eerste waar we de volgende dag (woensdag dus) heen gaan. Het is in de 18-zoveel gesticht door Nederlandse kolonisten onder leiding van Albertus van Raalte. Als resultaat hiervan zie je overal Nederlandse namen opduiken en hebben ze bijvoorbeeld ook een Nederlandse winkel, een Nederlands park met ook een winkel erbij, een tulpenfestival en ook een molen.

Wij hebben de Nederlandse winkels bezocht want dat wilden we uiteraard wel eens zien. Zeker de Nederlandse winkel van familie van der Veen is een aanrader. Ten eerste zijn het aardige mensen en ze hebben er ook een keur aan Nederlandse producten te koop. Van hagelslag tot poffertjesmix (en pan) en van Drop tot klompen.. En alles wat daartussen zit..

Ook zijn we nog bij Lake Michigan geweest. Er staat daar een fraaie vuurtoren die helaas niet meer gebruikt wordt maar er nog wel bijzonder fraai uitziet.

Ook zijn we nog op een soort van boerenmarkt geweest waar allerlei verse producten werden verkocht en waar je ook van alles kon proeven. Kennelijk worden er daar nogal wat bosbessen geoogst want die lagen bij vrijwel alle kramen.

’s Avonds heb ik nog lekker een rondje gelopen. Het was een verademing om weer eens bomen te zien na een heleboel woestijn..

Bliksembezoek aan Las Vegas

Gisteravond checkte Renée nog even onze vluchtgegevens op internet. Blijkt onze vlucht van Las Vegas naar Chicago verschoven te zijn van 19.00 uur naar 13.00 uur. Dat maakt ons bezoek aan Las Vegas wel wat korter dan we verwacht hadden. Zo wilden we graag gaan kijken bij het Pinball-museum, maar dat lukte niet door de openingstijden.

Ook wilden we graag bij een paar van onze helden van TV langs. We kijken regelmatig naar Counting cars en Ricks restaurations en als we op de tijd letten kon dat precies in deze ene ochtend.

Als eerste langs de Count. Het gedeelte van Las Vegas waar hij zit is gelukkig rustig en we konden er zelfs parkeren dus dat kostte niet zoveel tijd. Bij de Count kun je een bezoek brengen aan zijn showroom. Die staat propvol met mooie auto’s. Van een Lamborghini Countach (wat toch wel 1 van de mooiste auto’s is die ooit gemaakt is) in originele staat tot een smart die met speciale “paintjob” toch wel mooi is.

En uiteraard maken de hoorns aan de voorkant hem helemaal af.. 🙂

Voor de deur stond overigens de bus van “Horny Mike”, uiteraard ook weer met hoorns en een prachtige paintjob.

Toen naar Rick.

Gelukkig was dit niet ver van Count’s Kustoms vandaan dus daar waren we zo. Op de parkeerplaats zat Kowboy, 1 van de medewerkers in de werkplaats en in het programma. Volgens Rick zelf “the grumpiest bastard I’ve ever met“. Nou, dat vonden wij eerlijk gezegd wel meevallen. We hebben een tijdje met hem gepraat en zijn ook met hem op de foto gegaan en dat stelde hij zelfs zelf voor.

Binnen is een soort showroom waar je een aantal opgeknapte dingen kunt zien en eventueel kopen. Ook kun je een rondleiding krijgen door de werkplaats maar daar hadden wij helaas geen tijd voor door onze vervroegde vlucht.

Wel hebben we nog een blik geworpen op de bone-yard (dat is waar alle nog niet opgeknapte spullen opgeslagen staan).

En hierna snel naar Avis om onze Prius in te leveren. Toch wel raar, je rijd in 2 weken 5000 kilometer langs de mooiste plekken van de USA en dan moet je hem ineens inleveren.

Dan naar het vliegveld. De security daar was uitermate soepel. Schoenen mochten aanblijven, laptops en tablet hoefden niet uit de tassen, zelfs onze zakken hoefden we niet leeg te halen. De vlucht was verder standaard, een drankje en een paar uur wachten en je was er. Dan de shuttle naar het hotel en een belletje naar onze vrienden in Chicago dat we we weer waren. Christan en de zoon van het gezin hadden besloten dat Christan daar nog mooi een paar dagen kon logeren…

Naar de tandarts

Ik heb een tijdje geleden al eens een blogje geschreven over hoe de ziektekostenverzekering geregeld is voor mensen die in Duitsland wonen en in Nederland werken. Het einde van het jaar is altijd een mooi moment om eens te kijken wat we allemaal verzekerd hebben en wat we daarvan gebruiken. En 1 ding was onze tandartsverzekering. Die hebben we (in Nederland) bijverzekerd maar we zijn er al in geen jaren meer geweest en feitelijk kost dat dus alleen maar geld. En toen vroeg ik me ineens af: hoe is dat eigenlijk in Duitsland geregeld?? Wat blijkt, die zit in Duitsland gewoon in het normale pakket. We hebben dus jarenlang een extra tandartsverzekering gehad, terwijl we hier gewoon naar de tandarts kunnen..

Die hebben we dus maar opgezegd en zijn op zoek gegaan naar een goede tandarts. Nouja, die zijn er hier gelukkig genoeg en wat makkelijk is, we hebben zelfs een Nederlandse tandarts gevonden wat wel zo makkelijk is.

Friseursalon

We gaan wel eens wat te eten halen bij de plaatselijke pizza/döner-zaak Pronto! Zo ook gisteravond. De eigenaar van de zaak had de vorige keer al eens aan Renée gevraagd of ze het gerecht Kapsalon kende, want er kwamen regelmatig mensen in de zaak die erom vroegen. Ze hadden toen al op een papiertje geschreven wat er allemaal in hoort te zitten, maar aangezien Renée er nog nooit 1 had gegeten wist ze dat ook niet precies. Gelukkig hadden we deze keer mijn goede vriend Jeroen bij.. En die wist het wel precies. En dus werd er verteld wat erin moest en hoe ze het moesten maken en werd er ter plekke een ~~Friseursalon~~ kapsalon klaargemaakt. Mocht de kapsalon een succes worden in Duitsland, dan weet u nu wiens schuld dat is.. 🙂

Brood bakken

De laatste tijd is er weinig nieuws te melden. Tot vandaag! Een tijdje geleden heb ik brood gebakken samen met een vriend van me die broodbakker is. Helaas, hij heeft er de goede spullen voor (waaronder een kneedmachine) en ik niet. Kneden is helaas erg zwaar en vermoeiend werk als je dat met de hand wilt doen. En met een broodbakmachine gaat het ook wel, maar dat zijn meestal erg plompe stevige broden, omdat ze slecht gekneed worden.

Vandaag heb ik echter een brood gebakken volgens een “nieuwe” methode die no-knead bread (niet kneden brood) heet. Het berust op het principe van “laat het gist het werk doen”. Dit brood rijst 12 uur waarna het gevouwen wordt en dan rijst het nog 2 uur. Tijdens die eerste 12 uur mixen de ingrediënten zich waardoor kneden niet meer nodig is. Zie voor een uitgebreide beschrijving dit filmpje:

Toegegeven, het is een rare man, maar wat hij uitlegt werkt wel. Ik heb een brood volgens zijn methode gemaakt.

Brood1

De ingrediënten:

1 kilo bloem, 700 gram water, 9 gram zout en 3 gram verse gist. Het is niet gekneed en heeft in totaal 14 uur gerezen. En het smaakt zoals het eruit ziet: lekker!

Op vakantie in eigen land…

Wij komen graag in kleine familiehotels in Duitsland. Van oudsher kwam mijn familie (en ik dus ook) al veel in een klein hotel (met goedlopend restaurant langs een drukke weg) op zo’n 4 uur rijden van Nederland. Sinds 1970 kwamen we daar vrijwel jaarlijks en je ziet de eigenaars ouder worden. Oma was eerst nog in het bedrijf maar die overleed eind jaren 80. En begin deze eeuw ging het niet meer. De eigenaren waren eind 60, begin 70, hadden zich altijd kapot gewerkt en waren op zoek naar opvolging… Niet te vinden..

In 2008 waren we de laatste gasten, de week dat we er waren was de laatste week dat ze open waren. Ze waren gewoon op, de man kon intussen de trap al vrijwel niet meer op lopen en ook zij liep heel erg slecht. Toen ze dicht waren is de man een half jaartje later overleden. We hebben haar nog een paar keer opgezocht, de laatste keer in een verzorgingstehuis en 2 maanden geleden is ze ook overleden. Tijd om te genieten van het leven hebben ze niet echt gehad. Het hotel was na een paar jaar wel verkocht, maar de huidige eigenaar heeft het ook niet volgehouden en heeft de zaak wegens gezondheidsproblemen alweer gesloten.

Onlangs waren we voor de 2e keer in een gezellig hotel in een dorpje in de Harz. De eigenaar is even oud als wij, het is er lekker rustig, je kunt er heerlijk wandelen en de eigenaar maakt heerlijk eten. En het is nog betaalbaar ook.

Helaas heeft hij ook geen opvolging, zijn kinderen hebben andere toekomstplannen dan een hotel runnen. En hij wil het nog wel 10 jaar doen, maar hij moet ook aan zijn toekomst denken. Het gebouw, een groot pand van enige honderden jaren oud, is geschat op 3 ton. Hij zei tegen ons, als het in Berlijn of München zou staan zou het miljoenen waard zijn en dat is natuurlijk zo. Gelukkig heeft hij de tijd om rond te kijken naar iemand die het over wil nemen, hopelijk wacht hij niet te lang voordat hij te oud is en de tent moet sluiten. Hij kende een collega die hier een kilometer of 30 vandaan een hotel heeft. Die mensen waren in de 70 en die zaak liep prima. Maar helaas, ook zij konden geen opvolging meer vinden, ze wilden en konden niet meer doorgaan en hebben de zaak gesloten. Ze wonen er nu zelf nog in tot er een nieuwe koper gevonden is.

Daaaaag spar, daaaaag beuken..

Toen we het huis kochten was onze voortuin een grind-woestijn met 2 beuken en een spar. Zie deze foto die in 2006 gemaakt is.

Voorkant in 2006

Later hebben we het grind al eens zo goed en zo kwaad mogelijk weggehaald en een heg geplant. Het probleem is en blijft echter dat dat grind helemaal in de bodem zit die daardoor zo hard als steen is en waarmee je dus weinig kunt beginnen. De buurman heeft met z’n minitractor al eens sleuven in de bodem gemaakt, waardoor ik het met veel moeite om kon spitten, maar het bleef een probleem dat de grond daar erg stevig is.

En ander probleem was dat bomen groeien… Dat is iets waar de vorige eigenaresse van ons huis kennelijk niet aan heeft gedacht, wat op meer plekken in de tuin te zien is. Dat die beuken groeien was niet zo’n probleem (dat zijn vreemde dunne langwerpige bomen die niet breder maar alleen maar hoger worden) maar de spar werd wel een probleem, deze begon al aardig richting heg en weg te groeien en daarbij begon hij onze voortuin grotendeels te bedekken. Tevens hadden we het plan opgevat om dit stukje tuin te gaan bedekken met worteldoek, het gras en onkruid groeien er lustig en door de vreemde harde grindhoudende bodem is het lastig om er andere dingen te planten. Worteldoek leggen onder die spar lukt echter niet en het ding moet er toch een keer uit omdat hij gewoon te groot wordt, vandaar dat we na lang wikken en wegen besloten hebben dat we hem er dan het beste gelijk uit kunnen halen.

En natuurlijk hebben we er ook actiefoto’s van gemaakt… 🙂

Eerst de onderste takken er vanaf zodat ik bij de stam kan komen.